Het boek is geen typische whodunnit. Je weet namelijk vanaf het begin direct al wie de badass is, Hennequin. Het verschrikkelijke karakter van Hannequin (alleen die naam al!) wordt naarmate het boek vordert steeds duidelijker. Je komt er al snel achter wat haar plannen zijn, maar waarom ze dit doet blijft tot op de laatste pagina's onbekend. Hennequin werkt als kraamhulp bij Didi. Die is net bevallen van haar dochter Indy. Haar bevalling en de kraamtijd is alles behalve een pretje. Ze heeft dan ook veel steun aan Hennequin, denkt ze…
Ondertussen gaat Mirjam, hulpofficier van justitie (zoals ze dat zo mooi zegt) op zoek naar de geschiedenis van de vrouw van haar overleden broer, Hannequin. Ze vertrouwd de plotselinge dood van haar broer niet en komt er al snel achter dat er bij Hannequin een steekje los zit (understatement).
Ik had dit boek binnen en dag uit. De schrijfstijl is heel relaxed, bij het lezen hoef je niet na te denken. Ik heb tijdens het lezen non stop op het puntje van mijn stoel/bank bed gezeten. Er wordt niet echt diep in gegaan op de karakters, maar dat is naar mijn mening ook niet nodig. Het is een lekker ‘makkelijk’ boek en dat komt alleen maar ten goede aan de kwaliteit. Esther Verhoef heeft een zeer goed boek geschreven die zijn naam beste thriller van 2014 zeker zijn eer aan doet. Dit boek krijgt dan ook van mij zeker de volle vijf sterren en kan het aan iedereen aanraden! Dit is ook het eerste boek dat ik op mijn ereader heb gelezen. Mijn mening over de Kobo Aura volgt in de volgende blog.